„Prost Bornematzel!“

Is woar in dr Heiarnte. De Mahder goatten groade de Wiese runger, die oan dr Moastche loag. Oan Buschrande, wu Schoatten woar, sollte nur gefrühstückt warn. Nu im Asskarwel goabs oallerlä feine Sachen. Es goab sogar ane Pulle Kornschnoaps.

Nu woar awer dr Großknecht a bissel a aler Noarnsack. Wie is Assen lusging, noahm ar de Schnoapspulle und bläkte laut in den Busch nein: „Prost Bornematzel!“

Kaum woar doas Wort raus, do roaschelte o schon in Busche. A grußer Hoase koam gerannt und sauste mittelst durch die Mahder. „Häs! Häs!“ bläkten alle. Doas woar a Geflitze. De Bescheerche woar o drno ze sahn. Is Asskarwel loag im. De Bemm’n of dr Wiese. De Schnapspulle woar in lauter Scharwel. Drzu krichte dr Grußkneicht ane mächtche Horwel. Dar Hoase awer sproang wieder in Busch nein. Woas woar de doas? De Mahder guckten sich zänstrim drschrocken oan. Dr ale Augedinger awer soite: „Dar Hoase woar Bornematzel! und du, Grußkneicht, mit deiner grußen Gusche hoaste doas oagericht. Guck dr de Scharwel oan! A ganz Hardel Backpfeifen bist du Karle wart!“